Το κορίτσι που δεν θυμόταν πότε φόρεσε την πανοπλία

Εκδότης:

Κέδρος

Τόπος & Έτος έκδοσης:

Αθήνα, 2022

ISBN:

978-960-04-5288-4

Στους βραχείς καταλόγους των διαγωνισμών του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, 2023 για το βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού ή νεανικού βιβλίου

Στη «Χρυσή Λίστα» του εκπαιδευτικού portal ELNIPLEX

– Ξέρεις γιατί είναι τόσο μεγάλοι και φουσκωτοί οι δράκοι μας, Οφηλία; Γιατί είναι γεμάτοι λόγια που δεν ειπώθηκαν, φωνές που δεν βγάλαμε όταν πονέσαμε. Ό,τι δεν λέγεται φουσκώνει τον δράκο. Γι’ αυτό, όταν καταφέρουμε να μιλήσουμε, ο δράκος ξεφουσκώνει και χωράει καλύτερα μέσα μας.
– Και φεύγει κάποια στιγμή;
– Δεν νομίζω. Απλώς μικραίνει και κάνει χώρο στον επόμενο που θα φυτρώσει μέσα μας. Με τα μικρά δρακάκια μας μαθαίνουμε να ζούμε.

Ένα κορίτσι που αισθάνεται ότι υπάρχει μόνο όταν προσφέρει στους άλλους προσπαθεί να θυμηθεί πότε φόρεσε τη λευκή πανοπλία του. Ένα άλογο που το τρομάζει το παρελθόν του, μια γάτα που θέλει να λυτρωθεί από το δικό της παρελθόν κι ένα γέρικο τσοπανόσκυλο που δεν ξεχνά πώς σώθηκε.
Μια ιδιόμορφη παρέα που ξεκινά ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζητώντας τον καθρέφτη που θα τους αποκαλύψει τα μυστικά του παρελθόντος και θα τους δώσει, ίσως, απαντήσεις σε όσα τους απασχολούν.
Μια ιστορία για το σύνδρομο του Λευκού Ιππότη, για τους δράκους μέσα μας και για την ανάγκη μας να θεραπεύσουμε το τραύμα μας και να ξεφορτωθούμε τις πανοπλίες που μας έχουν φορτώσει.

Κριτικές – Παρουσιάσεις

Γιώτα Κεφαλά, http://www.kosvoice.gr, 30/12/2022

Ένα βιβλίο ονειρικό, με δράση και έντονα συναισθήματα! Δε βαριέσαι στιγμή, καθώς τα γεγονότα τρέχουν και οι ήρωες κερδίζουν την καρδιά σου. Θα το χάριζα σε μια έφηβη, αλλά και σε όποιον/α ζει για τους άλλους και ξεχνά να ζήσει για τον εαυτό του.
Μαρία Διαμαντοπούλου, kulturosupa, 15/01/2023

 

Η Μάγια Δεληβοριά δημιουργεί ένα σύγχρονο εφηβικό και νεανικό βιβλίο με προβιά παραμυθιού, όπου ο ανθρωπομορφισμός των ζώων, οι μαγικές σφαίρες, τα εμπόδια, τα παραμυθικά μοτίβα και πάγια χαρακτηριστικά, συνδέονται αρμονικά και θα έλεγα ιδιαιτέρως γοητευτικά με καλοστεριωμένες φιλοσοφικές αναζητήσεις και σκέψεις που εξιχνιάζουν ποικίλες όψεις των συναισθημάτων, όχι μόνο των εφήβων αλλά όλων των ανθρώπων, καθώς εμπλέκονται σε σχέσεις, συναντούν εμπόδια, αντλούν ικανοποίηση, διαψεύδονται, ζουν ματαιώσεις, επουλώνουν αναπόφευκτα τραύματα, πάλλονται με τη συγχώρεση, μάχονται με τις ενοχές. Η Δεληβοριά δεν διεκπεραιώνει επ’ ουδενί την ιστορία της, δεν χάνει τον ρυθμό της ιστορίας της ποτέ, ξέρει καλά τι θέλει να γράψει και θεμελιώνει ένα βαθιά ψαγμένο μυθιστόρημα εσωτερικής αναζήτησης, μάχης και αποδοχής του εαυτού, με πυκνές σκέψεις, όχι αποφθεγματικές και πιασάρικες, αλλά γεμάτες αλήθεια, νόημα, ουσία, που οδηγούν τον αναγνώστη στη δική του διαδρομή αναζήτησης και εν τέλει υπέρβασης του τωρινού του εγώ με μια καλύτερη εκδοχή, όπως αυτή θα προκύψει αν μπεις στις ατραπούς προβληματισμού που σου θέτει. Όπως ας πούμε αυτή των δράκων που ζουν μέσα μας και με τη συμπεριφορά, τον τρόπο σκέψης και εστίασης, ενδυναμώνεις και αποδυναμώνεις, παράγοντας κάθε φορά έναν άλλο εαυτό.
Απόστολος Πάππος, elniplex, 02/12/2022

 

Ρεαλιστικό και παραμύθι ταιριάζουν ως χαρακτηρισμοί στο ίδιο βιβλίο; Στο νέο μυθιστόρημα της Μάγιας Δεληβοριά, Το κορίτσι που δεν θυμόταν πότε φόρεσε την πανοπλία, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κέδρος, ταιριάζουν. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αλληγορικό παραμύθι και, όπως κάθε παραμύθι, είναι εύκολο στην ανάγνωση και σε συνεπαίρνει με την απλότητά του. Διότι τα δύσκολα πράγματα είναι προτιμότερο να λέγονται απλά.
Πολλά τα παράδοξα που συμβαίνουν στην ιστορία χωρίς να ξενίζουν όμως τον αναγνώστη, γιατί αμέσως μπαίνει στην παραμυθένια ροή όπου ένα κορίτσι μπορεί να έχει χριστεί «Λευκός Ιππότης», έστω κι αν δεν θυμάται πότε ή πώς συνέβη αυτό. Μια ιστορία όπου υπάρχουν μαγικοί καθρέφτες, κατάλευκα άλογα και γάτες που κλαίνε, έστω κι αν ο κόσμος νομίζει ότι οι γάτες δεν κλαίνε ποτέ. Μια ιστορία όπου άνθρωποι και ζώα μπορούν να συνεννοηθούν άψογα μεταξύ τους, χωρίς να νοιάζεται κανείς σε ποια γλώσσα γίνεται αυτό.
Έρικα Αθανασίου, diastixo, 17/11/2022

 

“Ένα βιβλίο θα σε διδάξει, με τον τρόπο που σε διδάσκει και σε γεμίζει γνώσεις ένα ταξίδι”
Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη, now24, 30/10/2022

 

Το νέο μυθιστόρημα της Μάγιας Δεληβοριά είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας και περιπέτειας, κινδύνου και ανατροπών για τέσσερις αταίριαστους φαινομενικά συνοδοιπόρους, με εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες που ο καθένας κάνει αυτό το ταξίδι για τους δικούς του λόγους. Σημαντικές έννοιες όπως ο θάνατος, η φιλία, ο εγωισμός, η κακία, η σκληρότητα, η πίστη στον εαυτό μας και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, ο έρωτας, οι προσδοκίες και η προδοσία, τα μυστικά που κρατάμε μέσα μας και μας δηλητηριάζουν αλλά πρέπει να βγουν (φουσκώνουν σαν κέικ γιατί αποτελούνται από λόγια που δεν ειπώθηκαν όταν έπρεπε και φωνές που δε βγάλαμε όταν πονέσαμε), οι ενοχές μέσα στις οποίες κάποιοι αφήνονται να πνιγούν και πολλά άλλα περνάνε μέσα από αυτές τις σελίδες με διακριτικό τρόπο, ωθώντας με να σταματήσω αρκετές φορές την ανάγνωση και να σκεφτώ, να προβληματιστώ, να αναρωτηθώ. Μαθήματα ζωής χαρίζουν ποικίλα συναισθήματα και βοηθάνε στην αυτογνωσία και στην αυτοβελτίωσή μας, με τη συγγραφέα να μην κρύβει την αρνητική πλευρά της ζωής.
Πάνος Τουρλής, vivliokritikes, 27/10/2022